وضعيت اراضي كشاورزي ايران و آذربايجان

بخشی از محتوای فایل دانلودی ::
غالب دهات و آبادیهای ایران در آن واقع است سرسبز و حاصل‌خیزند در این نقاط با استفاده
از آب چشمه‌های دامنه‌های كوه‌ها/ اراضی كشاورزی و باغات را آبیاری می‌كنند
زیرا میزان بارندگی در ایران كم است و به امید آب باران نمی‌توان زراعت كرد.
زمین‌های زراعتی را ایرانی‌ها بطور خاصی «كردبندی» نموده و در شیارهای آنها شبها آب می‌اندازند
تا در آفتاب روز بعد كاملاً مستعد برای رشد و نمو گیاهان شود و برای شخم زدن اراضی كشاورزی معمولاً از گاوآهن استفاده می‌نمایند و در زمین‌های كشاورزی بیشتر برنج و گندم و جو می‌كارند
و قسمتی از آنها را هم به كشت ارزن ، عدس ، نخود و لوبیا اختصاص می‌دهند
و كشت كنجد در ایران معمول بوده و از دانه‌های آن روغن می‌گیرند كه به آن "شیربخت" می‌گویند
و در پختن غذاها بكار می‌برند و دهاتی‌ها گاهی آن را مخلوط با دانه‌های دیگر بود داده و می‌خورند و پنبه در همة ایالات ایران كشت می‌شود.

جغرافیای تاریخی آذربایجان در دوره صفویه
تقسیمات كشور ایران :
حكومت سیاسی در ایران :
مشاغل و كارهای ایرانی‌ها:
تعیین حدود ایران :
آب و هوا
كشاورزی و زراعت:
زراعت نزد روستائیان آسیا:
زراعت
تاریخ كشاورزی
كشاورزی در ازمنة ماقبل تاریخ :
كشاورزی در عهد باستان :
محصولات باغستانها و میوه‌های رایج در ایران :
آبیاری و كشاورزی
شیوه‌های آبیاری در ایران :
آبیاری بوسیلة قنات :
آبیاری بوسیلة نهركشی :
بندها و سدها:
مالكیت و نظارت بر شبكه‌های آبیاری:
زنجان
مرند
صوفیان
سیه چشمه
روستای كلخوران:
وصف بین راه قزوین تا ساوه:
وصف كارِری از شهر سلطانیه
وصف تاورنیه از مابین راه اردبیل تا قزوین :
وصف كارِری از كاروانسرای پامچی و شهر صوفیان:
وصف راه مرند تا دهكده كرین یاكذا:
مرند در دوران صفویه :
مرند در دوران صفویه:
كاروانسرای پیام :
كاروان‌سری خواجه نظر:
كركه یا كرگج
مزارعه
شرط‌های مزارعه:
احكام مزارعه:
علوج و مزارعه :
خراج و مزارعه:
مساقات
مزارعه و مؤاكره :
نظام اكاره یا نظام برزگری